دیروز کسی طبق روال این سال‌ها کامنتی ناسزا گذاشت و رفت. در تمام این مدت من سکوت کردم. آمدم بگویم گاهی انسان‌ها یا به تعبیر عامی‌تر آدم‌ها دیگر آنی نیستند که در دایره‌ی مسائل انسانی می‌چرخند بلکه تبدیل شده‌اند به عناصری دیگر از جهان هستی. مثل فضله‌های همان آدم‌ها یا حیوانات(و نه حتا خود حیوان). در چنین زمانه‌ای جای شگفتی‌ست اگر گمان کنیم آنان پی برده‌اند که بیمار روحی - روانی‌اند. تا به آن‌ها نگوییم که آقا یا خانم محترم شما مشکل دارید و گرنه چرا چنین می‌کنید، گمان نمی‌کنم بدانند که کار خیلی خراب‌تر از این حرف‌هاست. بنده به‌نوبه‌ی خود برای این دوست عزیز بیمار از خداوند بزرگ سلامتی آرزومندم. امیدوارم هر چه زودتر به آغوش جامعه بازگردد و به رفتارهای بیمار‌گونه‌اش پایان دهد. شاید این متن دوباره بیماری ایشان را تشدید کند. پیش‌نهاد می‌کنم قبل از انجام واکنشی حتمن و حتمن یک لیوان آب میل کنند و به این فکر کنند آیا هنوز یک انسان هستند؟
*
